بررسی تاثیراستراتژی ها، توانمندسازها، و قابلیت های فرایند مدیریت دانش بر توانمندسازی کارکنان: مورد مطالعه شرکت های کوچک و متوسط شرق استان مازندران

امروزه توانمندسازی کارکنان از مباحث مهم مدیریت منابع انسانی سازمان ها به حساب می آید و به منظور غلبه بر شرایط نامطمئن و پیچیده، داشتن نیروی انسانی توانمند منافع بسیار زیادی برای سازمان ها، از جمله شرکت های کوچک و متوسط خواهد داشت. از سوی دیگر در اقتصاد دانش محور، سازمان ها از مدیریت دانش به عنوان عاملی حیاتی برای بهبود عملکرد کارکنان استفاده می نمایند و در این راستا مدیریت دانش نقشی اساسی در بهبود توانمندی های منابع انسانی دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر استراتژی ها، توانمندسازها، و قابلیت های فرایند مدیریت دانش بر توانمندسازی کارکنان از دیدگاه مدیران شرکت های کوچک و متوسط می باشد. جامعه آماری پژوهش، شرکت های کوچک و متوسط فعال در شرق استان مازندران دارای بیش از 42 ماه فعالیت می باشند. تعداد شرکت های جامعه آماری مورد نظر 307 شرکت، و نمونه ی آماری بر اساس فرمول کوکران برابر با (171=n) می باشد. با استفاده از نرم افزار spss19، آلفای کرونباخ پرسشنامه، 94.6% بدست آمده است. همچنین از تکنیک معادلات ساختاری با نرم افزار lisrel8.5 جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. در نهایت نتایج نشان داد که فرایند مدیریت دانش بر توانمندسازی کارکنان شرکت های پژوهش حاضر تاثیر مستقیم و معناداری دارد (ضریب مسیر 59/0). توانمندسازهای مدیریت دانش بصورت مستقیم (18/0) و بواسطه فرایند مدیریت دانش به طور غیر مستقیم (20/0) بر توانمندسازی کارکنان تاثیر معناداری دارد. اما تاثیر مستقیم استراتژی مدیریت دانش بر توانمندسازی (ضریب مسیر 16/0) معنادار نمی باشد، و تنها بواسطه متغیر فرایند مدیریت دانش بطور غیر مستقیم (22/0) بر توانمندسازی کارکنان تاثیر معناداری دارد. همچنین نتایج آزمون فریدمن نشان می دهد که از نظر ابعاد توانمندسازی کارکنان، بالاترین رتبه مربوط به احساس موثر بودن و کمترین رتبه مربوط به احساس شایستگی می باشد.